III: There's a playing field. It's full of winners, we're breaking new ground

                Nie wiedziała, czy to był dobry pomysł, ale tak naprawdę nie miała wyboru. Thiago nie chciał nawet słuchać żadnych wymówek. Po prostu wparował do jej pokoju i oświadczył, że jadą na trening reprezentacji Hiszpanii. Z jednej strony Hakowska się cieszyła, bo w końcu pojawiła się możliwość, by poznać piłkarzy La Roja, lecz… Stresowała się.

                Kiedy trafili na boisko, pomocnik złapał ją mocno za łokieć, by nie uciekła i zaciągnął w miejsce, gdzie zbierali się już zawodnicy. Czuła się dziwnie, gdy jej dłoń była całowana kolejno przez Ramosa, Pique, Iniestę, Casillasa, Moratę i pozostałych. Sam Sfinks uprzejmie się z nią przywitał i zaprosił na trybuny, skąd mogła się przyglądać treningowi.

– Chodź, Ari. Jest tam jeszcze jedna osoba, którą musisz poznać. – wskazał na oddalone krzesełka. Siedział tam ubrany w białą koszulkę polo i beżowe spodenki brunet, przeglądający coś na telefonie. Szybko pokonali drogę i stanęli przed owym mężczyzną – Ari, a to jest właśnie ten mniej zdolny, mniej przystojny, mniej mądry… – wyliczał na palcach Thiago – Po prostu mój brat Rafael. Rafa, poznaj moją przyjaciółkę Ariadnę.

– Cześć, miło mi cię w końcu poznać – uśmiechnął się do Polki, podając jej dłoń.

– Ciebie też miło mi poznać.

– Dobra, dzieciaki. – zaklaskał starszy Alcantara – To ja lecę na trening, a wy obserwujcie, jaki jestem świetny.

– Żyjesz w krainie złudzeń, braciszku. – zaśmiał się Rafinha, po czym usiadł na krzesełku, zachęcając brunetkę do tego samego. Oparł się wygodnie i zwrócił na nią swoje piękne, duże, brązowe oczy – Od dawna znasz mojego brata?

– Poznaliśmy się pod koniec stycznia przez wspólnych znajomych. Byłam w Monachium u Lewandowskich, był mecz w telewizji i wpadło kilku chłopaków z Bayernu, w tym Thiago.

– Słyszałem, że cię przepytywał? – uniósł brew do góry.

– Tak. – zaśmiała się na samo wspomnienie – Nigdy w życiu czegoś takiego nie przeżyłam. – przygryzła delikatnie wargę – Twój brat jest dosyć osobliwy, ale nie da się go nie uwielbiać. To taki cholernie pozytywny człowiek, że przy nim trzeba się uśmiechać. Zresztą, tak samo jest z Arturo, Neuerem czy Lewandowskim.

– No tak, mój brat jest trochę…trzepnięty. – skrzywił się zabawnie – Ale zapewniam cię, że ja jestem całkiem normalny.

– Mhm… – nie wytrzymała i parsknęła śmiechem – Wcale nie jesteś drugim jajcarzem drużyny, zaraz po Gerardzie.

– Och, zbyt dużo o mnie już wiesz, żebym mógł cię zbajerować. – zaśmiał się głośno – Na długo tu przyjechałaś? – przyglądał się jej wnikliwie.

– Na całe EURO.

– Miesiąc we Francji. Niejedna kobieta by zabiła za coś takiego.

– Ja bym wolała dwa tygodnie w Hiszpanii niż miesiąc tu – wzruszyła ramionami.

– Czemu?

– Bo w Hiszpanii jest cieplej, a ja jestem zdecydowanie ciepłolubna.

– To tak jak ja. – wbił palec w swoją pierś – Tylko, że ja jestem z Brazylii, a ty z Polski.

– No właśnie, ja cierpię na niedocieplenie organizmu – zrywali boki.

– To faktycznie potrzebujesz się przeprowadzić w cieplejsze miejsce – puścił jej oczko.

                Maturzystka czuła się niezwykle swobodnie w towarzystwie Brazylijczyka. Żartowali, rozmawiali o różnych głupotach i cały czas się uśmiechali. Tego jej właśnie brakowało – tak pozytywnego człowieka u boku.

                Trening się skończył, a Rafael odwrócił się w jej stronę i spojrzał głęboko w oczy. Nie mogła oderwać od nich spojrzenia. Te czekoladowe, ciepłe, wesołe tęczówki sprawiały wrażenie, jakby mogła się w nich zaraz roztopić. Uśmiechnął się psotnie, pytając:

– Będziesz tu też jutro?

– Raczej nie. Nie można tu tak chyba sobie po prostu przychodzić. I tak się zdziwiłam, że del Bosque pozwolił Thiago nas tu dzisiaj ściągnąć.

– Pewnie tak… – przekrzywił głowę – Ale nie sądzisz, że trochę szkoda byłoby się więcej nie spotkać?

– Ależ się spotkamy! – uśmiechnęła się szeroko – Dostałam już wejściówkę na pierwszy mecz Hiszpanii. Mam nadzieję, że brat o tobie nie zapomniał?

– Skądże. – pokręcił głową z rozbawieniem – A znając jego, całkiem możliwe, że mamy miejsca obok siebie. – puścił jej oczko, po czym podniósł się, wyciągając w jej stronę dłoń – To co? Zbieramy się? – kiwnął w stronę wyjścia. Dziewczyna podała mu rękę, zgrabnie się podnosząc. Szli blisko siebie ku wyjściu – Czyli widzimy się w poniedziałek?

– Na to wychodzi. – potwierdziła – W niedzielę idę na mecz Polski, ale na pewno nie przegapię Hiszpanii. Twój brat mi nie pozwoli.

– Wiesz… – podrapał się po brodzie – W sumie to ja, Thiago, Júlia, Marc-André i Daniela wybieramy się na mecz otwarcia. Może miałabyś ochotę do nas dołączyć? Moją szwagierkę już chyba poznałaś, a z Dani na pewno odnajdziecie wspólny język.

– Ale nie ma już biletów – zmarszczyła brwi.

– Pozwól, że ja się tym zajmę. – nie przestawał się uśmiechać – To jak? Poratujesz mnie swoim towarzystwem, żebym nie czuł się jak piąte koło u wozu?

– No nie wiem, nie wiem. – zamknęła oczy, a kiedy je otworzyła, on nadal bacznie się jej przyglądał – To naprawdę nie będzie żaden problem dla ciebie?

– No coś ty! – złapał ją za ramię, ciągnąc ku bramie – Mecz zaczyna się o dwudziestej pierwszej, więc wpadnę po ciebie jakoś koło siódmej, dobrze? A teraz muszę już lecieć na rehabilitację, żeby się znowu nie spóźnić. Do jutra! – pomachał jej i w mgnieniu oka zniknął z jej pola widzenia.

                Polka, wracając do swojego hotelu, zastanawiała się, czy dobrze zrobiła, zgadzając się na wyjście na mecz, a także nad tym, skąd Rafinha będzie wiedział, dokąd ma po nią przyjść. Jednak akurat ta wątpliwość rozwiała się jeszcze przed kolacją, kiedy to dostała wiadomość od nieznanego numeru.

Bądź gotowa jutro o 16:00. Jak wyjdziemy szybciej, to unikniemy korków i zdążymy na ceremonię otwarcia. R

Postanowiła mu odpisać, nie kryjąc swojej ciekawości.

Skąd masz mój numer i wiesz, gdzie się zatrzymałam?

Thiago ;p

No tak, mogłam się tego spodziewać. XD

Mam nadzieję, że się na niego nie gniewasz, że udzielił mi takich poufnych informacji? :D

Ma szczęście, że udzielił tych informacji Tobie, a nie jakiemuś psychopacie, który chciałby mnie posiekać na kawałeczki. ;) Na razie możesz być spokojny o życie starszego brata. NA RAZIE :p

Hahaha. Ja nie mam w planach żadnego siekania. Zdecydowanie wolę Cię w jednym kawałku, Ari. ;)

Zarumieniła się, czytając ostatnią wiadomość. Czy on właśnie próbował z nią flirtować? A jeśli on to właśnie robił to co? W sumie… Podobał jej się. Był zabawny, inteligentny, miły i nieziemsko przystojny. Ariadna przygryzła dolną wargę i wpatrywała się z małą klawiaturkę.

No ja mam nadzieję! W jednym kawałku jestem zdecydowanie bardziej przydatna. ;)

Też tak sądzę. :D

– Ari, zakładaj dresy i lecimy na trening, co? – odezwała się Lewandowska, strasząc przy tym przyjaciółkę.

– Mhm. – przytaknęła – Muszę tylko wziąć bluzę, bo przed chwilą się przebrałam. – posłała jej uśmiech – Daj mi sekundkę.

– Okay, to ja napełnię butelki – wyszła z pokoju, a Hakowska wysłała wiadomość do piłkarza.

Cieszę się, że się zgadzamy, ale teraz muszę już lecieć na trening z Anią. Widzimy się jutro. :D

W takim razie miłego treningu. Do jutra, piękna. ;*

Piękna? I ten buziaczek? Brunetka pokręciła głową, westchnęła, złapała bluzę i poszła za Lewą. Co to mogło znaczyć? Rafa ewidentnie z nią flirtował. Pytanie, czy to był tylko niezobowiązujący flirt, czy ona naprawdę mu się spodobała? A może starał się po prostu być miły ze względu na swojego brata? Zbyt wiele było tu dla niej niewiadomych. Najlepszym wyjściem z sytuacji był wycisk od przyjaciółki, którego mogła być akurat pewna jak podatków.

***

                W piątek od rana zachodziła w głowę, w co powinna się ubrać. Nie miała pojęcia, a przecież to był tylko mecz! Zupełnie nie wiedziała, dlaczego się tak denerwowała. To przez to, że miała zobaczyć ceremonię otwarcia Mistrzostw Europy? A może przez to, że miała towarzyszyć Rafaelowi?

                Z westchnieniem opadła na zasłane łóżko i zakryła oczy dłońmi. Co się z nią działo? Dlaczego ten chłopak tak mieszał jej w głowie? Nigdy nie czuła się tak w towarzystwie żadnego faceta. To była dla niej nowość.

                W końcu wybrała najzwyklejsze na świecie jeansy z TopShopu i krótką koszulkę Ivy Park. Włosy wyprostowała i zebrała w wysokiego kucyka. Zrobiła delikatny makijaż, a na stopy wsunęła balerinki. Właśnie chowała do malutkiej torebki telefon, kiedy rozległo się pukanie do drzwi.

– Cześć. – uśmiechnął się szeroko na jej widok Alcântara – Gotowa?

– Hej. Tak, możemy już iść. Mam chyba wszystko. – złapała go pod ramię, które wystawił w jej kierunku – Z resztą spotkamy się na stadionie?

– Tak, będą już na nas czekać. Dani nie może się doczekać, żeby cię poznać. – przyjrzał się jej uważnie – Ślicznie wyglądasz, Ari.

– Dziękuję, Rafa – zarumieniła się.

                Droga na stadion minęła im bardzo szybko. Na miejscu Brazylijczyk przedstawił jej najpierw Niemców, a potem w objęcia porwała ją Vigas. Wspólnie obejrzeli ceremonię otwarcia, a potem mecz, który był żywo komentowany zwłaszcza przez mężczyzn, ale na widok gola Payeta westchnienia wyrwały się także damskiej części grupy.

– I jak wrażenia? – zapytał Rafinha, odprowadzając ją do hotelu.

– Było bardzo przyjemnie.

– Przyjemnie? – zaśmiał się.

– Mhm. – pokiwała – Dani i MAtS są bardzo mili. A z Vigas nadrobiłyśmy zaległości. Po meczu spodziewałam się troszkę więcej, ale Payet nadrobił.

– Niezłe podsumowanie.

– Dla mnie najważniejsze było towarzystwo dzisiejszego wieczora i z niego byłam naprawdę bardzo zadowolona.

– Doprawdy? – usiedli na murku przed wejściem.

– Tak. Dziękuję za zaproszenie, Rafa.

– Cieszę się, że się zgodziłaś. Miło mi się oglądało mecz w twoim towarzystwie, Ari.

– Widzisz? W jednym kawałku naprawdę mogę się na coś przydać – szturchnęła go z rozbawieniem w ramię.

– Nie chciałabyś się może jeszcze ze mną spotkać? – podrapał się po karku.

– Przecież mówiłam ci, że będę w poniedziałek na meczu, a Thiago potwierdził, że siedzimy obok siebie.

– No tak, ale może wcześniej byśmy się spotkali? Przeszlibyśmy się gdzieś? Tylko we dwójkę? Na przykład jutro po południu?

– Masz na myśli przyjacielski spacer? – zmarszczyła nosek.

– Miałem na myśli randkę, Ari. – spojrzał na nią niepewnie, a Polkę zatkało – Oczywiście do niczego cię nie zmuszam. Po prostu pomyślałem, że…

– Jutro jest w porządku – posłała mu uśmiech.

– O trzeciej?

– Hm, na trzecią umówiłam się na trening z dziewczynami, ale tylko godzinny, więc jakby pasowało ci na przykład wpół do piątej to…

– Będę. – podniósł się i podał jej dłoń – Mam pytanie.

– Tak?

– Masz jakieś nietolerancje pokarmowe, czy coś takiego?

– Na co dzień ograniczam gluten, ale mogę go jeść, nie jestem uczulona. A coś się stało?

– Nie. – pokręcił głową – Po prostu wiem już, dokąd pójdziemy. Ubierz się wygodnie, Ari. – pochylił się i ucałował ją delikatnie w policzek – Dobranoc.

– Dobranoc, Rafinha – pomachała mu, wchodząc do hotelu.

***

I co Wy na to? Rafinha pojawił się i to z przytupem, co? :D

Macie jakieś typy, dokąd Rafa zechce zabrać naszą Ari? I przede wszystkim - czy ona nie spanikuje?

WESOŁYCH ŚWIĄT!

* wers tytułowy - "This one's for you" David Guetta ft. Zara Larsson

http://campeona-de-la-vida.blogspot.com/